علائم دیسک کمر

علائم دیسک کمر می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی شود و کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. ناحیه کمری ستون فقرات به دلیل ماهیت تحمل وزن آن به ویژه در معرض مشکلات مربوط به دیسک است. هدف این مقاله ارائه یک مرور کلی از علائم دیسک کمر، از جمله علل، تشخیص و گزینه‌های درمانی موجود است.

علل شایع علائم دیسک کمر 

علائم دیسک کمر شامل:

1.  تحلیل رفتن دیسک: با گذشت زمان، دیسک‌های کمر به طور طبیعی تحلیل می‌روند، محتوای آب خود را از دست می‌دهند و انعطاف‌پذیری کمتری پیدا می‌کنند. این می تواند منجر به برآمدگی یا فتق دیسک شود.
2.  فتق دیسک: هنگامی که حلقۀ فیبروزوس ضعیف می شود یا دچار پارگی می شود، هسته پالپوزوس می تواند از سوراخ بیرون بزند و باعث فشرده شدن اعصاب مجاور شود.
3.  آسیب دیسک: ضربه یا فشار بیش از حد بر روی کمر می تواند باعث آسیب دیسک کمر شود که منجر به علائمی مانند درد، بی حسی یا گزگز می شود.

تشخیص علائم دیسک کمر

نحوه تشخیص این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

1.  کمردرد: درد مداوم یا مکرر در ناحیه کمر یکی از علائم شایع مشکلات دیسک کمر است. درد ممکن است به باسن یا ران ها انتقال یابد.
2.  درد و بی حسی ساق پا: مشکلات دیسک کمر می تواند عصب سیاتیک را فشرده کند و منجر به سیاتیک شود. این عارضه باعث درد شدید و تیراندازی می شود که به سمت پایین ساق پا منتشر می شود که اغلب با بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن همراه است.
3.  ضعف عضلانی: دیسک کمر می تواند عضلات کمر و پاها را ضعیف کند و در راه رفتن، بلند کردن اجسام یا انجام فعالیت های روزانه مشکل ایجاد کند.

4. سابقه پزشکی: یک متخصص ستون فقرات، سابقه پزشکی بیمار، از جمله هرگونه آسیب یا علائم قبلی را بررسی می کند.
5.  معاینه فیزیکی: پزشک ،معاینه فیزیکی انجام می دهد و دامنه حرکتی، رفلکس ها و قدرت عضلانی بیمار را ارزیابی می کند.
6.  آزمایشات تصویربرداری: اشعه ایکس، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) می‌تواند تصاویر دقیقی از ستون فقرات کمری برای شناسایی ناهنجاری‌های دیسک یا فشرده‌سازی عصب ارائه دهد.

 گزینه های درمانی برای علائم دیسک کمر

از جمله درمان های مورد نیاز برای این علائم شامل:

1.  درمان غیر جراحی: درمان های غیرجراحی شامل استراحت، فیزیوتراپی، داروهای ضد درد و درمان سرد و گرم برای مدیریت درد و ارتقای بهبودی است.
2.  تزریق استروئید اپیدورال: در موارد شدید، تزریق کورتیکواستروئید به فضای اپیدورال اطراف عصب آسیب‌دیده می‌تواند به طور موقت درد و التهاب را تسکین دهد.
3. مداخله جراحی: اگر درمان‌های محافظه‌کارانه نتوانند علائم را کاهش دهند، گزینه‌های جراحی مانند دیسککتومی، لامینکتومی یا فیوژن ستون فقرات برای برداشتن دیسک آسیب‌دیده یا تثبیت ستون فقرات در نظر گرفته می شود.

نتیجه گیری

این علائم می تواند به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد تاثیر بگذارد. درک علل، شناخت علائم و جستجوی تشخیص و درمان مناسب، گام های مهمی برای یافتن تسکین است.