درمان صرع شامل رویکردهای مختلفی با هدف مدیریت و کنترل تشنج است. رایج ترین و اساسی ترین درمان، استفاده از داروهای ضد صرع است که به تثبیت فعالیت مغز و کاهش دفعات تشنج کمک می کند. علاوه بر این، درمانهای جایگزین مانند رژیم کتوژنیک، که کربوهیدراتها را محدود میکند و مصرف چربیهای سالم را ترویج میکند، بهویژه در کودکان مؤثر بوده است. برای افرادی که به دارو پاسخ خوبی نمی دهند، گزینه هایی مانند تحریک عصب واگ (VNS) و جراحی صرع برای برداشتن کانون تشنج در دسترس هستند. این رویکردهای نوآورانه شامل کاشت دستگاه هایی برای تنظیم فعالیت مغز و کاهش وقوع تشنج است.
نحوه تشخیص صرع
اگر دچار تشنج شوید و قبلا بیماری خاصی نداشته باشید، از روی آزمایش های مختلفی که متخصص مغز و اعصاب برای شما تجویز می کند، انواع صرع را تشخیص می دهند. قبل از تشخیص پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند. برخی از معایناتی که پزشک انجام دهید شامل:
- تکان دادن عضلات
- سفتی عضلات
- تغییر در تنفس
- تغییر در رنگ پوست
- از دست رفتن هوشیاری
- در صحبت کردن یا درک آنچه به شما گفته می شود مشکل داشته باشید.
آزمایشاتی که برای تشخیص درمان صرع انجام می شود، چیست؟
آزمایشات مربوط به تشخیص درمان صرع شامل:
- MRI
- الکتروانسفالوگرافی ( EEG)
راه های درمانی صرع
پزشک برای درمان صرع راه های مختلفی را با توجه به پیشرفت بیماری در نظر میگیرد، که برخی از این روش ها شامل:
1. مدیریت دارو
رایج ترین درمان صرع شامل استفاده از داروهای ضد صرع (AEDs) است. این داروها با تثبیت فعالیت الکتریکی در مغز، کاهش فراوانی و شدت تشنج عمل می کنند. رژیم دارویی هر بیمار با توجه به عواملی مانند نوع تشنج، سن و شرایط سلامت زمینه ای، متناسب با نیازهای خاص او تنظیم می شود. پیروی از دوز تجویز شده و مشورت منظم با یک متخصص مغز و اعصاب برای نظارت بر اثربخشی دارو و هرگونه عوارض جانبی بسیار مهم است.
2. رژیم کتوژنیک
رژیم کتوژنیک یک رژیم کم کربوهیدرات و پرچرب است که نتایج امیدوارکننده ای در کاهش تشنج به ویژه در کودکان مبتلا به صرع نشان داده است. با محدود کردن کربوهیدراتها و افزایش مصرف چربیهای سالم، بدن وارد حالت کتوز میشود که در آن به جای گلوکز به چربی برای انرژی متکی است. مکانیسم دقیق اثربخشی رژیم غذایی در مدیریت صرع هنوز در حال مطالعه است، اما اعتقاد بر این است که متابولیسم مغز را تغییر داده و فعالیت تشنج را کاهش می دهد.
3. تحریک عصب
تحریک عصب (VNS) یک روش درمانی نوآورانه است که شامل کاشت دستگاهی در دیواره قفسه سینه است که تکانه های الکتریکی را به عصب در گردن می رساند. این تکانه ها به تنظیم فعالیت غیرطبیعی مغز و کاهش فراوانی و شدت تشنج کمک می کند. VNS معمولاً برای بیمارانی توصیه می شود که به خوبی به دارو پاسخ نداده اند یا کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند.
4. جراحی صرع
برای برخی از افراد مبتلا به صرع، جراحی گزینه مناسبی برای کنترل تشنج است. هدف از جراحی صرع شناسایی و برداشتن ناحیه ای از مغز است که تشنج از آنجا شروع می شود که به عنوان کانون تشنج شناخته می شود. این روش مستلزم یک ارزیابی جامع، از جمله آزمایشهای تشخیصی مختلف، برای مشخص کردن ناحیه خاص مسئول تشنج است.
5. درمان های جایگزین
علاوه بر درمان های مرسوم، چندین درمان مکمل و جایگزین را می توان برای تکمیل مدیریت صرع مورد بررسی قرار داد. اینها شامل تکنیک های کاهش استرس، مانند یوگا و مدیتیشن و همچنین طب سوزنی، مکمل های گیاهی و بیوفیدبک است. اگرچه این رویکردها ممکن است درمانی برای صرع ارائه نکنند، اما می توانند به بهبود سلامت کلی کمک کنند و به طور کلی دفعات تشنج را کاهش دهند. قبل از گنجاندن درمان های جایگزین در برنامه درمانی، مشورت با یک متخصص مغز و اعصاب بسیار مهم است.
نکاتی درباره درمان صرع
برای کمک به مدیریت تشنج می توان:
- دارو های خود را طبق دستور العمل پزشک مصرف کنید.
- به اندازه کافی بخوابید.
- استرس خود را مدیریت کنید
- به طور منظم ورزش کنید.
- از مصرف زیاد الکل خودداری کنید.
- محرک هایی که موجب تشدید تشنج شما می شود را بشناسید و از آن ها بپرهیزید
- رژیم غذایی سالم داشته باشید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر قبلا هرگز تشنج نکرده اید و احساس می کنید دچار تشنج شده اید، حتما با پزشک صحبت کنید و درباره علائم خود به او بگویید.
نتیجه گیری
درمان صرع یک فرآیند چند وجهی است که نیاز به یک رویکرد شخصی دارد. با ترکیب مدیریت دارو با درمانهای ابتکاری مانند رژیم کتوژنیک، VNS، جراحی صرع، و درمانهای جایگزین، افراد مبتلا به صرع میتوانند کاهش قابل توجهی در دفعات تشنج و بهبود کیفیت زندگی خود را تجربه کنند.