درمان شکستگی مهره کمر بستگی به نوع و شدت شکستگی، مکان آسیب و وضعیت عمومی بیمار دارد. برای آشنایی بیشتر با درمان شکستگی مهره کمر تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
روند درمان شکستگی مهره کمر
روند درمان شکستگی مهره کمر به صورت کلی شامل مراحل زیر است:
- اورژانس و مراقبت اولیه: در صورت وقوع این عارضه، باید فوراً با اورژانس تماس گرفته شود. تا رسیدن کمکهای پزشکی، باید بیمار در وضعیت استراحت قرار گیرد و حرکات غیر ضروری را اجتناب کند.
- تثبیت اضطراری: در موارد شکستگی مهره کمر با خطر تهدید کمربند نخاع، تثبیت اضطراری با استفاده از پانسمان یا دستگاههای تثبیتی مانند بریسکت وجود دارد. این اقدام هدفش جلوگیری از تحریک بیشتر نخاع است تا از بروز آسیبهای بیشتر جلوگیری شود.
- تشخیص و تصویربرداری: پس از استقرار بیمار و اطمینان از وضعیت پایداری، از تصویربرداری برای تشخیص دقیق شکستگی و ارزیابی آسیبهای احتمالی استفاده می شود.
- تثبیت دائم: در برخی موارد شکستگی مهره کمر، نیاز به تثبیت دائم دارد. این تثبیت میتواند با استفاده از جراحی و نصب سیمانتاسیون (فیکساتورهای فلزی) یا با استفاده از کمربندهای تثبیتی نصب شود. این روشها هدفشان حفظ استحکام کمر و جلوگیری از حرکات نامناسب مهرهها است.
- ترمیم و فیزیوتراپی: پس از استقرار تثبیت دائم، بیمار به طور معمول نیازمند فیزیوتراپی و تمرینات انعطافپذیری، قدرت و تعادل است. این تمرینات بهبود عملکرد کمر و احیای عضلات و غضروفهای اطراف مهره را هدف دارند.
در هر صورت، روش درمان شکستگی مهره کمر بستگی به جزئیات شکستگی، شدت آسیب و شرایط بیمار دارد. لذا، برای تشخیص و درمان دقیق، بهتر است با پزشک متخصص ستون فقرات مشورت کنید.
درمان تکمیلی شکستگی مهره های کمر
درمان شکستگی مهره کمر معمولاً با توجه به شدت و نوع شکستگی، میتواند شامل موارد زیر باشد:
- استراحت و محدودیت فعالیت: در صورت شکستگی مهره کمر، استراحت و محدودیت فعالیت برای مدت زمانی که پزشک توصیه میکند، ضروری است. این کار به مهرهها کمک میکند تا بهبود یابند و خودبخود همواره در حال تحرک نباشند.
- استفاده از کمربند: استفاده از کمربند توسط پزشک توصیه می شود. این وسایل به کمر استواری و پشتیبانی میکنند و فشار روی مهرههای شکسته را کاهش میدهند.
- مصرف داروها: پزشک داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) را برای کاهش درد و التهاب تجویز می کند. در موارد شدیدتر، نیاز به مصرف مسکنها است.
- فیزیوتراپی: پس از مدت استراحت، فیزیوتراپی میتواند برای تقویت عضلات کمر، بهبود محدودیت حرکت و بازگشت به عملکرد طبیعی کمک کند. تمرینات خاص و تکنیکهای فیزیوتراپی به تناسب شرایط فرد و شکستگی مهره تعیین میشود.
- در صورت شکستگی شدیدتر یا نیاز به ترمیم جراحی: در برخی موارد شکستگی مهره کمر، نیاز به ترمیم جراحی و استفاده از ابزارهای فلزی مانند پیچها، پلاکها یا مهرههای مصنوعی ممکن است وجود دارد.
شکستگی مهره های کمر در اثر فشار
شکستگی مهرههای کمر در اثر فشار به عنوان شکستگی تراکمی مهرهها نیز شناخته میشود. این نوع شکستگی معمولاً به دلیل قرار گرفتن مهره در معرض فشار یا بار زیادی رخ میدهد. علل شایع شکستگی مهره کمر در اثر فشار عبارتند از:
- تصادفات: مثلاً ضربههای شدید در حوادث رانندگی، سقوط از ارتفاع یا ضربه به پشت.
- فشار مستقیم: مثلاً فشار غیر مستقیم از روی مهره از طریق جابجایی اشیاء سنگین.
- بیماریهای استخوانی: برخی بیماریهای که خود را بر روی استحکام استخوانها تأثیر میگذارند، میتوانند شکستگی مهره کمر در اثر فشار را افزایش دهند. مانند اوستئوپوروز (کاهش چگالی استخوان) و تومورهای استخوانی خبیث.
شکستگی مهره های کمر در اثر پوکی استخوان
شکستگی مهرههای کمر در اثر پوکی استخوان به عنوان شکستگی استئوپروتیک (osteoporotic fracture) نیز شناخته میشود. اوستئوپوروز یک بیماری استخوانی است که با کاهش چگالی استخوان و ضعف ساختار استخوانها همراه است. این شکستگیها معمولاً در سنین بالاتر و در افرادی که چگالی استخوانهایشان کاهش پیدا کرده است، رخ میدهد.
علائم شکستگی مهره های کمر
- درد شدید: درد قوی در منطقه کمری، که به سمت پهلوها و شکم هم تابیده میشود. درد معمولاً در منطقه شکستگی قرار دارد و با حرکت کمر یا فشار به منطقه تشدید میشود.
- تشدید درد با فعالیت: درد شدیدتر میشود و به شدت افزایش مییابد. هنگامی که فشار یا حرکت به مهرههای شکسته اعمال میشود.
- محدودیت حرکت: شکستگی مهرههای کمر میتواند باعث محدودیت حرکت در کمر شود. بیمار با مشکلاتی همچون سختی در خم شدن، خم شدن تا پایین و چرخش کمری مواجه می شود.
- تحولات در قامت: شکستگی مهرههای کمر باعث تحول در قامت فرد میشود. این شامل کم شدن قد و خم شدن کمر به جلو (کف کمر) است.
- احساس ضعف: شکستگی مهرههای کمر باعث احساس ضعف عضلات کمر و محدودیت در حرکتهای روزمره میشود.
تشخیص شکستگی مهرهای کمر
تشخیص شکستگی مهرههای کمر عموماً توسط پزشک ستون فقرات قابل انجام است. برای تشخیص دقیق، پزشک از روشها وزیر استفاده می کند:
- معاینه فیزیکی: پزشک ابتدا با بررسی علائم و علائم بالینی شما شروع به بررسی میکند. او منطقه دردناک را لمس می کند و بررسی می کند که آیا حساسیت و درد در این منطقه وجود دارد یا خیر. همچنین، ارزیابی قامت شما و محدودیت حرکتهای کمر نیز انجام میشود.
- تصویربرداری: جهت تایید و تشخیص نهایی، پزشک از روشهای تصویربرداری مانند رادیوگرافی (X-ray)، توموگرافی کامپیوتری (CT scan) و مغناطیس تصویری (MRI) استفاده می کند. این روشها به پزشک کمک میکنند تا شکستگی مهره را تشخیص داده و جزئیات مربوط به شکستگی، مکان، شکل و جهت شکستگی را مشخص کند.
- آزمایشهای تکمیلی: در برخی موارد، آزمایشهای تکمیلی مانند آزمایش خون، اندازهگیری چگالی استخوان (DEXA scan) و آزمایشهای هورمونی نیاز است. این آزمایشها برای ارزیابی علل شکستگی مهرهها مانند پوکی استخوان و بررسی وضعیت کلی استخوانها و سیستم هورمونی میباشند.
جراحی شکستگی مهره
بسته به شکستگی از روش های جراحی مختلفی استفاده می شود. هدف تثبیت ستون فقرات و به حداقل رساندن فشار روی اعصاب در سریع ترین زمان ممکن است. یک امکان ترمیم شکستگی با استفاده از پیچ یا صفحه (استئوسنتز) است.
اگر این دیگر امکان پذیر نباشد، برای مثال در مورد شکستگی خرد شده، پزشک ممکن است لامینکتومی را نیز انتخاب کند. در این حالت قوس مهره و روند خاردار به منظور تسکین نخاع برداشته می شود.
در طی یک عمل سفت کردن (اسپوندیلودزیس)، دو یا چند مهره سفت می شوند. این کار را می توان با استفاده از یک صفحه یا تراشه استخوان انجام داد.
در صورت شکستگی مهره ها به دلیل توده استخوانی شکننده، امکان انجام کیفوپلاستی وجود دارد. در طی جراحی کیفوپلاستی، جراح با استفاده از بالون، بدن مهره را به روشی کم تهاجمی صاف می کند و سپس آن را با نوعی پلاستیک (PMMA) یا فسفات کلسیم تثبیت می کند.
ورتبروپلاستی یک احتمال دیگر است. این روش نیز کم تهاجمی است. در اینجا، بدن مهره ها نیز با سیمان تثبیت می شود، اما بدون بالون.
نتیجه گیری
درمان شکستگی مهره کمر بستگی به شدت و نوع شکستگی، موقعیت و مکان شکستگی و همچنین وضعیت عمومی بیمار دارد. اما در برخی موارد عمومی، درمان شکستگی مهره کمر شامل استراحت، مصرف دارو و فیزیوتراپی است.